دلم رميده شد و غافلم من درويش

كه آن شكاري سر گشته را چه آمد پيش

چو بيد بر سر ايمان خويش مي لرزم

كه دل بدست كمان ابرويي است كافر كيش

خيال و حوصله بحر مي پزد هيهات

چهاست در سر اين قطره محال انديش

بنازم آن قره شوخ عافيت كش را

كه موج مي زندش آب نوش درر سر نيش

ز آستين طبيبان هزار خون بچكد

گرم بر تجربه دستي نهند بر دل ريش

به كوي ميكده گريان و سر فكنده روم

چرا كه شرمم همي آيدم ز حاصل خويش

نه عمر خضر بماند و نه ملك اسكندر

نزاع بر سر دنياي دون مكن درويش

بدان كمر نرسد دست پي گدا حافظ

خزانه ايبه كف آورد ز گنج قارون بيش

نظرات شما عزیزان:

همونم كه ميدوني

ساعت1:30---17 ارديبهشت 1390

خدانگهدار.........................

همونم كه ميدوني

ساعت1:29---17 ارديبهشت 1390

سلام

حالت خوبه ؟

من دوباره اومدم به وبلاگت

فردا دارم ميرم تهران و وقتي اومدم اگه عمري بود دوباره شايد اومدم

حالم گرفته مثل هميشه

ديگه دارم كم كم جدي جدي عادت ميكنم

بگذريم ...........

به قول عشقم داريوش :

خسته و دربه دره شهر غمم

شبم از هر چي شبه سياهتره

زندگي زندون سرد كينه هاس

رو دلم زخم هزار تا خنجره

عزیزم سفر بخیر  سفرت به سلامت

 

الهی که گل وجودت غم نبینه

 

زودی بیا

راستی............

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: